Zwalczanie Nornic

Budowa ciała

Ciało nornic jest wałeczkowate, kończyny są krótkie, a ogon nieco krótszy od połowy ciała, uszy ma dość długie, wyraźnie wystają z futerka. Z wierzchu nornica jest żółtaworuda ruda lub czerwonawordzawa. Boki ma znacznie jaśniejsze, zaś spód białawy, niekiedy z kremowym odcieniem. Ogon z wierzchu ciemny, od spodu białawy, stopy jasne.

Długość ciała wynosi ok. 80 – 112 mm, ogona 35 – 50 mm, stopy tylnej 15 – 18 mm, zaś długość czaszki 21 – 26 mm.

Rozmieszczenie geograficzne

Nornica ruda zamieszkuje Europę oprócz Półwyspu Pirenejskiego i stepów południowo-wschodniej jej części. W Azji sięga do dorzecza rzeki Ob oraz do Ałtaju. W Polsce nornica ruda jest pospolita w całym kraju, w górach występuje di wysokości 2000 m n.p.m.

Biologia i rozwój

Nornica występuje najliczniej w lasach liściastych i mieszanych oraz w większych zaroślach nadwodnych. W czystych lasach iglastych, pozbawionych podszycia, spotyka się ją rzadko. Dostrzec ją można w różnych porach dnia, szczególnie jesienią i wczesną wiosną. Jednakże największą ruchliwość przejawia ona z nastaniem zmroku. Obfitość pokarmu zielonego nie zmusza nornicy do zbytniego oddalania się od gniazda, niemniej jesienią obserwuje się przechodzenie zwierząt na torfowiska i łąki śródleśne, gdzie w innych porach roku trafiają się rzadko.
Pokarm nornicy zmienia się w zależności od pory roku. Zimą żywi się ona korą, młodymi pędami drzew oraz nasionami, wiosną i latem – głównie zielonymi częściami roślin, jagodami oraz pokarmem zwierzęcym, jesienią – nasionami. Zimowe zapasy nornic składają się przede wszystkim z nasion klonu, dębu, buka, lipy i leszczyny, jagód jarzębiny, brusznicy, żurawiny oraz liści i młodych pędów. Zapasy te, niekiedy znaczne, umieszczane są nie w jednym, lecz w wielu schowkach pod kłodami, spróchniałymi pniami, kawałkami kory, korzeniami itp.

Nornica ruda niechętnie kopie nory w glebie zwięzłej, najczęściej chodniki jej przebiegają tuż pod ściółką albo też w pulchnej, powierzchniowej warstwie gleby. Chodniki te są liczne, silnie rozgałęzione i tworzą skomplikowaną sieć o wielu wylotach. Gniazda mieszczą się w spróchniałych drzewach, pod kłodami, między korzeniami starych pni oraz w ziemi na głębokości ok. 35 cm. Samo gniazdo zbudowane jest z mchu, porostów i liści, wewnątrz zaś wysłane łykiem lub trawami.

Znacznie rzadziej buduje nornica gniazdo na powierzchni ziemi wśród traw, zawsze jednak jest ono połączone bezpośrednio z chodnikami podziemnymi. Nornica ruda rozmnaża się od kwietnia do września włącznie. Okres ciąży trwa 18 – 21 dni. W ciągu roku samica rodzi 2 – 4 razy po 1 – 10 młodych, które już po dwóch tygodniach zaczynają się żywić roślinami, a po 60 – 70 dniach są dojrzałe płciowo.

Wrogami nornic są przede wszystkim lisy, kuny leśne, gronostaje, łasice oraz sowy.

Szkodliwość

Nornica wyrządza niekiedy poważne szkody, gdyż ogryzają korę drzewek w szkółkach leśnych, młodnikach oraz młodych sadach sąsiadujących z lasem lub parkiem. Oprócz tego niszczy i uszkadza znaczne ilości nasion cennych drzew liściastych, jak np. dąb, buk, grab, lipa.

Tagi: zwalczanie nornic, jak się pozbyć nornic, zwalczanie nornic w ogrodzie, zwalczanie kretów i nornic, skuteczne zwalczanie nornic, sposób na nornice, nornice zwalczanie, nornice jak się pozbyć, nornice w ogrodzie, jak zwalczyć nornice