Wśród wielu gatunków owadów, które mogą pojawić się w naszych domach lub mieszkaniach najbardziej uciążliwe są dla nas pasożyty w tym zwłaszcza pchły i pluskwy. Właśnie na pierwszych z tych owadów, a mianowicie na pchłach skupimy się w tym artykule. Pchły to wyjątkowo liczna grupa owadów. Znanych jest ponad 2000 gatunków pcheł. Polskie nazwy najczęściej występujących na terenie Polski gatunków pcheł pochodzą od zwierząt na których najczęściej lub przynajmniej szczególnie często żerują przedstawiciele danego gatunku pcheł. Nie należy jednak zapominać o tym, że wiele gatunków pcheł żeruje na różnych gatunkach zwierząt. Dość często zdarza się, że jakiś gatunek pcheł preferuje żerowanie na konkretnym gatunku zwierząt, a na innych żeruje jeśli ich preferowany gospodarz nie jest dostępny w związku z czym nie powinniśmy się dziwić jeśli znajdziemy na przykład pchłę szczurzą na człowieku.

Skąd się biorą pchły

Pchły trafiają do naszych domów lub mieszkań na powierzchniach naszych ciał lub ciał naszych zwierząt. Jaja pcheł mogą też trafić do naszych domów lub mieszkań na przedmiotach na których się znajdowały.

Jak wygląda pchła?

Pchły są pasożytami odżywiającymi się krwią w związku z czym ich budowa i sposób życia przystosowane są do zdobywania tego pokarmu. Pobieranie krwi umożliwia pchłom wyspecjalizowany kłująco-ssący aparat gębowy. Charakterystyczną cechą pcheł z której owady te są najbardziej znane są bardzo duże w porównaniu z resztą ich ciała oraz bardzo silne odnóża umożliwiające pchłom wykonywanie wysokich i dalekich, przynajmniej w stosunku do rozmiarów ich ciała skoków. Dlaczego pchły potrafią tak daleko skakać? Pchły skaczą tak daleko ponieważ umożliwia im to wskakiwanie na ciała potencjalnych ofiar. Ciała dorosłych, nie najedzonych pcheł są bocznie spłaszczone dzięki czemu łatwiej jest im dostać się do skóry zwierząt pomiędzy ich włosami. Obok skoków pchły mogą poruszać się również chodząc. W przeciwieństwie do większości innych owadów pchły nie potrafią latać ponieważ nie mają one skrzydeł.

Cykl rozwojowy pcheł

Osobniki dorosłe pcheł odżywiają się krwią swoich gospodarzy. Ilość krwi, którą mogą pobrać jest bardzo duża. Krew pobrana przez pojedynczą pchłę może ważyć nawet dwudziestokrotnie więcej niż ona sama. Pchły są zwierzętami wyjątkowo płodnymi Pojedyncza pchła składa od kilkuset do nawet 2000 jaj. Larwy po wykluciu się udają się do miejsc pozbawionych dostępu światła. W przypadku mieszkań najczęściej są to meble, wykładziny lub dywany. W diecie larw pcheł znajdują się różnego rodzaju odpadki w tym między innymi odchody osobników dorosłych pcheł.

Pchła ludzka

Gatunków pcheł jest wiele, ale z punkty widzenia człowieka największym problemem jest pchła ludzka. Wynika to z dwóch przyczyn. Po pierwsze jak sama nazwa wskazuje żeruje ona na ludziach, a po drugie pchła ludzka podobnie jak jej gospodarz jest bardzo szeroko rozpowszechniona.

Pchła ludzka jak wygląda?

Pchły ludzkie są czerwonawo-brązowymi pasożytami. Rozmiary pcheł ludzkich uzależnione są od ich płci. Samce pcheł ludzkich mają od 2 do 2,5 milimetra długości. Samice pcheł ludzkich są większe od samców. Mają one od 2,5 do 3,5 milimetra długości.

Pchły ludzkie są bardzo podobne do przedstawicieli innych gatunków pcheł. Można je jednak odróżnić od nich po tym, że pchły ludzkie nie mają chitynowych grzebyków na głowie oraz na przedtułowiu. Pchły ludzkie oprócz ludzi żerują na różnych gatunkach zwierząt miedzy innymi na gryzoniach w tym zwłaszcza na szczurze wędrownym, świniach, ptakach na przykład kaczkach i kurach oraz różnego rodzaju innych gatunkach zwierząt dzikich jak na przykład lisy i borsuki lub domowych jak psy i koty.

Pchły ludzkie rozmnażanie się i rozwój

Pchły ludzkie rozmnażają się łatwo i szybko. Już po upływie jednej lub dwóch dób od pobrania przez nie krwi samice pcheł ludzkich zaczynają składać jaja. Po pobraniu krwi jaja mogą być przez nie składane przez bardzo długi czas wynoszący nawet aż 100 dni. W tym czasie pchły ludzkie składają od 3 do 5 jaj każdego dnia. Jaja te mogą być składane przez samice pcheł ludzkich na zwierzętach, ludziach albo w różnych miejscach domu lub mieszkania. Jaja pcheł ludzkich podobnie jak jaja innych gatunków pcheł nie przywierają do podłoża w związku z czym jaja złożone na zwierzętach spadają ze zwierząt na których zostały one złożone. Larwy pcheł ludzkich wylegają się z jaj po upływie od 2 do 5 dni. Po wylęgnięciu się larwy pcheł ludzkich dwukrotnie linieją, a następnie przędą one kokony. Larwy pcheł ludzkich odżywiają się różnego rodzaju odpadkami i odchodami. Z tego powodu znaleźć je można zwłaszcza w miejscach w których jest brudno, a jaja często składane są przez pchły ludzkie właśnie w takich miejscach. Trwające od 8 do 9 dni przeobrażenie się larw następuje wewnątrz kokonów.

Do opuszczania kokonów skłaniają pchły ludzkie czynniki zewnętrzne zwłaszcza zwiększanie się temperatury w otoczeniu, dwutlenek węgla i drgania. Jeśli żaden z tych czynników nie pojawi się larwy pcheł ludzkich mogą spędzić wewnątrz kokonów wiele miesięcy. Dlaczego właśnie wymienne czynniki skłaniają pchły do opuszczania kokonów? Jest tak dlatego, że wszystkie one świadczą o pojawieniu się w pobliżu potencjalnych gospodarzy pcheł. Temperatura rośnie, gdy zaczynamy ogrzewać pomieszczenia. Dwutlenek węgla wydzielany jest przez ludzi lub przez zwierzęta w tym również te będące potencjalnymi ofiarami pcheł ludzkich, a drgania często powstają w wyniku poruszania się tych właśnie potencjalnych ofiar.

Czas rozwoju pcheł ludzkich jest bardzo zróżnicowany w zależności od panujących warunków zewnętrznych. Może on trwać od zaledwie 18 do aż 450 dni. Im cieplej tym szybszy jest rozwój pcheł. Z tego powodu najszybciej rozwijają się one latem, choć w ogrzewanych pomieszczeniach mogą rozmnażać się przez cały rok. Jak łatwo zauważyć rozwój pcheł w optymalnych warunkach trwa krócej od czasu podczas którego samica składa jaja. Sprawia to, że jednocześnie rozmnażać się może wiele kolejnych pokoleń pcheł ludzkich.

Pchły gdzie się chowają

W mieszkaniach pchły lubią bytować w ciemnych, mało dostępnych miejscach typu dywany, chodniki, obicia mebli, obrazy i liście domowych kwiatów.

O pojawieniu się pcheł w domu świadczą między innymi przypominające czarne punkciki odchody pcheł i małe, ledwie widoczne jajeczka, które zauważyć można na legowiskach zwierząt oraz na ich skórze.

Pchły czy są groźne?

Pchły są zwierzętami wyjątkowo niebezpiecznymi. Jest tak dlatego, że przenoszą one inne pasożyty, a także liczne choroby. Chorobami przenoszonymi przez pchły są między innymi gronkowiec złocisty, tularemia, dżuma i tyfus plamisty, a pasożytami tasiemce psi i karłowaty.

Przenoszenie chorób i innych pasożytów przez pasożyty odżywiające się ludzką krwią jest zresztą dość powszechne. Kleszcze przenoszą Kleszczowe Zapalenie Mózgu, bartoneloze, erlichioze, riketsjoze i boreliozę. Komary w Polsce przenoszą nicienie, a te poza Polską również również dengę chorobę zika, dirofilariozę i liczne inne choroby. Spośród odżywających się krwią pasożytów jedynie pluskwy wydają się nie przenosić chorób.

Nie bez znaczenia są również same ukłucia pcheł powodujące zapalenie skóry mające postać czerwonej plamki. Na skutek ukłuć pcheł pojawia się również świąd, który powodowany jest przez drażniącą wydzielinę, która wsączana jest do wnętrza ranki razem ze śliną pcheł.

Nie należy zapominać o tym, że na człowieku mogą żerować również inne niż pchła ludzka gatunki pcheł. Przyjrzyjmy się bliżej tym gatunkom.

Pchła szczurza

Pchła szczurza znana jest również jako pchła dżumowa lub pchła szczurza tropikalna. Żeruje ona jak sama nazwa mówi na szczurach śniadych i wędrownych, ale również na myszach i ludziach. Pchły szczurze pod wieloma względami między innymi wyglądu i rozwoju bardzo przypominają pchły ludzkie.

Pchła szczurza pojawia się w Polsce znacznie rzadziej od pchły ludzkiej. Częściej występuje w cieplejszych od Polski krajach podzwrotnikowych. Początkowo pchły szczurze występowały jedynie w Indiach. Na inne rejony świata rozprzestrzeniły się między innymi dzięki statkom.

Samice pcheł szczurzych mają od 2 do 3 milimetrów długości. Samce pcheł szczurzych są mniejsze. Mają one jedynie od 1,4 do 2 milimetra długości.

Czas rozwoju wszystkich stadiów rozwojowych pcheł szczurzych cechuje się sporym zróżnicowaniem w zależności od warunków zewnętrznych. Stadium jaja pchły szczurzej trwa od 2 do 10 dni, a stadium larwy pchły szczurzej od 12 do 84 dni. Szczególnie dużym zróżnicowaniem jeśli chodzi o czas rozwoju cechuje się stadium poczwarki pchły szczurzej trwające od 7 do 182 dni.

Pchły szczurze są nie mniej niebezpieczne od pcheł ludzkich. Wynika to z tego, że podobnie jak pchły ludzkie pchła szczurza przenosi tasiemce i choroby takie jak gorączka rzeczna, dżuma i dur plamisty. Ilość pcheł szczurzych w populacji szczurów określana jest poprzez wskaźnik pchli, który mówi ile pcheł przypada na jednego szczura.

Niebezpieczeństwo ze strony pcheł szczurzych jest przyczyną licznych działań mających na celu powstrzymywanie szczurów przybywających na statkach przed przemieszczaniem się z oraz na statki takich jak fumigacja lub zakładanie tarcz na linach cumowniczych.

Pchły piaskowe

Na ludziach żerują również pchły piaskowe.

Pchły piaskowe są najmniejszymi z wszystkich gatunków pcheł. Mają jedynie milimetr długości. Są bardzo szybkie i skoczne. Potrafią przemierzać skórę z szybkością 1 metra na sekundę, a także skakać na wysokość wynoszącą do 20 centymetrów.

Pchły piaskowe rozwijają się zwłaszcza na glebach piaszczystych zlokalizowanych w pobliżu różnego rodzaju skupisk zwierząt na przykład stajni lub chlewni. W przypadku pcheł piaskowych krwią odżywiają się za równo samce jak i samice tych zwierząt. Samice pcheł piaskowych dostają się do ziarnistej warstwy skóry w której pozostają około 14 dni. W tym czasie na zewnątrz wystaje tylko tylna część ich ciała. Obecność pchły piaskowej rozpoznać można po guzkowatej opuchliźnie. Pojedyncza samica składa w skórze mniej więcej 100 jaj. Larwy odżywiają się materiałem, który znajdują na skórze.

Objawy powstające w wyniku zaatakowania przez pchły piaskowe określane są jako tungoza. Pchły piaskowe mogą też powodować wtórne zakażenia bakteryjne tężec i bakteriemię.

Na szczęście pchły piaskowe w przeciwieństwie do innych gatunków pcheł opisanych w naszym artykule nie występują w Polsce, a jedynie w subtropikalnych i tropikalnych rejonach Afryki i obu Ameryk. Pchła piaskowa szczególnie powszechna jest na terenie Trynidadu i Tobago oraz Nigerii.

Pchły psie

Na ludziach żerują również pchły psie. Poza ludźmi pchły psie żerują głównie na ssakach drapieżnych takich jak psy, wilki i lisy, rzadziej tchórze lub koty. Pchły psie mogą też żerować na szczurach wędrownych.

Samice pcheł psich mają około 3 milimetry długości. Samce są pcheł psich mniejsze, a ich rozmiary są bardziej zróżnicowane. Mają one od 1,5 do 2,2 milimetra długości. Na przedtułowiu oraz głowie pchły psiej znajdują się regularnie rozmieszczone szczecinki mające postać grzebyków lub grzebieni. Osobniki dorosłe pcheł psich mają brunatno-czerwoną barwę.

Przebieg rozwoju pchły psiej jest bardzo podobny do przebiegu rozwoju pchły ludzkiej. Za jednym razem samica pchły psiej skład od 3 do 5 jaj. W ciągu swojego życia samica pchły psiej składa około 400 jaj. Jaja te najczęściej składane są przez pchły psie w legowiskach zwierząt. Czasami jaja te składane są przez samice bezpośrednio na skórze zdarza się to jednak w przypadku zwierząt które są chore w wyniku czego następuje łuszczenie się ich naskórka. Białawe, elipsoidalne jaja pchły psiej mają 0,5 milimetra długości. Larwy pchły psiej wylęgają się z tych jaj po upływie kilku dni. Osobniki dorosłe pchły psiej są wyjątkowo odporne na brak pożywienia. Mogą one przeżyć bez niego nawet półtora roku.

Pchła psia jest bardzo niebezpieczna ponieważ przenosi ona liczne zarazki i pasożyty w tym tasiemce nicienie i zarazki przenoszące dur endemiczny lub dżumę. Psy, które zaatakowane zostały przez pchły psie są niespokojne. Drapią się i ocierają o różne przedmioty prawdopodobnie z powodu świądu wywoływanego przez swędzącą wydzielinę wsączaną przez pchły do ranki razem ze śliną.

Pchły kocie

Na ludziach zdarza się żerować pchle kociej, choć jak sama nazwa mówi żeruje ona głównie na kotach, a poza nimi również na psach, szczurach wędrownych i innych gatunkach dzikich i domowych zwierząt. Wyróżniamy cztery podgatunki pchły kociej. Są to Ctenocephalides felis strongylus, Ctenocephalides felis felis, Ctenocephalides felis darmarensis i Ctenocephalides felis orientis. Samice pchły kociej mają od 2,5 do 3,2 milimetra długości. Samce pchły kociej są mniejsze. Mają one jedynie 1,5 milimetra długości. Pod względem budowy pchła kocia przypomina pchłę psią z tą różnicą, że ma ona bardziej wydłużoną głowę. Długość tej głowy jest dwukrotnie większa od jej szerokości. Pchła kocia ma też dłuższe grzebyki niż w przypadku pchły psiej. Pchły kocie mogą skakać nawet 150 razy dalej od długości ich ciała.

Pod względem rozwoju pchły kocie bardzo przypominają pchły psie i pchły ludzkie. Samice pcheł kocich, które zastały zapłodnione i napiły się krwi składają kilkanaście jaj każdego dnia. Jaja pcheł kocich są białawe i elipsoidalne. Po upływie od 2 do 8 dni wykluwają się z nich nie posiadające nóg larwy. Larwy pchły kociej odżywiają się różnego rodzaju resztkami organicznymi oraz odchodami. Stadium larwalne trwa u niej od 7 do 18 dni. Stadium poczwarki pchły kociej trwa od 2 do 14 dni. Podczas swojego rozwoju larwy pchły kociej linieją dwukrotnie. Przepoczwarzenie się larwy pchły kociej w postać dorosłą odbywa się wewnątrz luźnego oprzędu, który zmieszany jest z ziarenkami kurzu.

Odstraszanie pcheł

Pchły odstraszają mocne zapachy w tym między innymi zapachy mięty i olejku eukaliptusowego.

Pchły leczenie

Jeśli zauważymy że my lub nasze zwierzęta mamy pchły nie powinniśmy zwlekać, lecz szybko podjąć leczenie mające na celu zabicie pcheł znajdujących się na ciałach nas, oraz naszych pupili.

Pchły zwalczanie

Niestety samo leczenie nas i naszych zwierząt może okazać się nie wystarczające. Pchły znajdujące się na ciałach zwierząt lub na nas zostaną wprawdzie zabite, ale pozostałe mogą pozostać i zazwyczaj rzeczywiście pozostają w różnych zakamarkach naszego domu lub mieszkania gdzie będą czekać aż w pobliżu ponownie pojawi się odpowiednia dla nich ofiara. Dlatego powinniśmy zadbać o zwalczanie nie tylko pcheł znajdujących się na nas i naszych zwierzętach, ale także pcheł znajdujących się w naszym domu lub mieszkaniu. W tym celu możemy podjąć działania takie jak między innymi usunięcie niepotrzebnych, mogących stanowić schronienie dla pcheł przedmiotów takich jak zniszczone meble lub sprzęty i stare rośliny doniczkowe oraz dokładnie sprzątnąć mieszkanie, w tym zwłaszcza wszelkie wilgotne i ciemne zakamarki.

Wystrój wnętrza wykonany z materiałów na przykład dywany, obicia, wykładziny i chodniki można wyczyścić za pomocą odkurzacza z parą wodną. Istnieją również liczne domowe sposoby zwalczania pcheł takie jak hodowanie będących wrogami pcheł nicieni, dodawanie aromatycznych olejków na przykład z eukaliptusa do prania lub mycia, wynoszenie i pozostawianie przedmiotów na słońcu, wietrzenie pomieszczeń, regularne pranie dotyczące zwłaszcza miejsc w których często przebywają nasze zwierzęta oraz zastosowanie boraksu lub ziemi okrzemkowej.

Dlaczego zatrudnić firmę zwalczającą pchły?

Niestety wymienione sposoby na pchły nie są zbyt skuteczne. Ilość jaj składanych przez pchły jest bardzo duża. W dodatku często składane są one w trudno dostępnych miejscach. Z tego powodu mało prawdopodobne jest zniszczenie wszystkich jaj, które zostały złożone przez pchły w naszym mieszkaniu wymienionymi sposobami. Wystarczy by przeżyła jedynie część z pcheł lub przetrwała niewielka część jaj by populacja pcheł mogła się odrodzić. Z tego powodu w celu zwalczania pcheł najlepiej skorzystać z usług profesjonalnej firmy DDD oferującej zwalczanie pcheł w domu i zwalczanie pcheł w mieszkaniu.

Masz problem z pluskwami? Jesteśmy profesjonalną firmą zajmującą się zwalczaniem pcheł. Zaufało nam tysiące klientów.

Tel. +48 505 177 654, email: biuro@insektpol.pl

Firma zwalczająca pchły zwalczy pchły stosując w tym celu specjalistyczne środki na pchły. Zabiegi na pchły przeprowadzone przez taką firmę całkowicie zlikwidują wszystkie pchły znajdujące się w danym domu i mieszkaniu dzięki czemu stanie się ono całkowicie wolne od tych groźnych pasożytów. Samodzielne zwalczanie pcheł za pomocą środków chemicznych niestety rzadko jest skuteczne. Jest tak dlatego, że środki na pchły oraz sprzęt dostępne dla zwykłych osób charakteryzują się niską skutecznością.