Opracowanie prof. dr hab. Stanisław Ignatowicz
Pleśniakowiec lśniący i jego anatomia
Chrząszcz pleśniakowca lśniącego ma długość 5,5-7,0 mm. Jest w zarysie podłużnie owalny, barwy brązowoczarnej, lśniący. Samce są nieco mniejsze od samic. Chrząszcz ma małą głowę, wciągniętą w tułów aż do nasady oczu. Aparat gębowy, czułki i odnóża są czerwonobrązowe. Czułki są długości przedplecza, delikatnie owłosione i składają się z 11 członów. Ostatnie człony są nieco rozszerzone. Pokrywy i przedplecze są delikatnie punktowane. Skrzydła lotne są dobrze rozwinięte, ale są rzadko używane do latania.
Gdzie występuje pleśniakowiec lśniący?
Pleśniakowiec lśniący zasiedla czasem magazyny i spiżarnie, w których przechowywana jest mąka, kasze, ziarno zbóż, pasze i żeruje w pleśniejących produktach, zaniedbanych i zapomnianych. W magazynach bardzo rzadko występuje masowo, stąd jego znaczenie w przechowalnictwie jest małe, a jeśli się tam pojawia, oznacza to, że warunki przechowywania produktów są fatalne.
Polsce do końca lat siedemdziesiątych spotykany był sporadycznie. Liczebność pleśniakowca lśniącego w polskich fermach drobiarskich gwałtownie wzrosła pod koniec lat osiemdziesiątych. Obecnie występuje masowo w brojlerniach, zwłaszcza w wychowalniach, gdzie znajduje optymalne warunki do rozmnażania się i rozwoju. Larwy i chrząszcze pleśniakowca zasiedlają ściółkę i szpary ścian.
Pleśniakowiec lśniący na fermach drobiu
Pleśniakowiec lśniący jest chrząszczem wszystkożernym. Preferuje produkty żywnościowe pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, gdy są zatęchłe, spleśniałe, psujące się lub rozkładające. Żeruje w przechowywanych mieszankach paszowych dla drobiu, często gromadzi się wokół poideł i karmideł, gdzie żywi się rozrzuconą paszą w ściółce, szczególnie w jej lekko wilgotnej warstwie. Larwy i osobniki dorosłe pleśniakowca mają mocne żuwaczki. W okresie, gdy brakuje pożywienia, odbywają wędrówki w poszukiwaniu pokarmu i wtedy mogą niszczyć konstrukcje kurnika, np. elementy drewniane, polistyrenowe warstwy ocieplające, naruszony tynk. Obniżają właściwości termoizolacyjne kurnika nawet o 30%, szczególnie wtedy, gdy larwy wyszukują miejsc do przepoczwarczenia się.
Pleśniakowiec lśniący zagrożeniem dla kur
Pleśniakowiec wgryza się w ciało martwych i schorowanych kurcząt, gdzie żeruje pod skórą. Wielokrotnie larwy i chrząszcze były znajdowane w organach wewnętrznych martwych kur.
Drób zakaża się patogenami podczas zjadania zainfekowanych larw lub osobników dorosłych. Owady zakażone niektórymi patogenami mogą przez dłuższy czas stanowić źródło infekcji. W ciągu pierwszych 10 dni życia brojler kurzy może zjeść nawet 450 larw, a indyk zjada około 200 larw, nawet przy stałej obecności karmy w karmnikach. Ptaki, które żywią się larwami i osobnikami dorosłymi szkodnika, zwykle mają słabe przyrosty masy ciała. Obserwuje się często zwiększoną ich śmiertelność.
Zwalczanie pleśniakowca lśniącego
Zwalczanie pleśniakowca lśniącego przeprowadza się stosując insektycydy na krunikach i fermach dorbiu. W celu zwalczenia pleśniakowca lśniącego wykorzystuje się zabiegi chemiczne w postaci oprysków, które nie zawsze prowadzą do wyniszczenia całej populacji. Nieliczne ilości szkodników potrafią przetrwać i odbudować całą kolonię na nowo, dlatego pleśniakowieć lśniący jest trudnym do zwalczenia szkodnikiem.