Rzekomy pomór drobiu – Zwalczanie ognisk pomoru drobiu (ND)

Rzekomy pomór drobiu, znany również jako choroba Newcastle, to jedna z najgroźniejszych chorób wirusowych atakujących drób. Ta wysoce zaraźliwa infekcja od lat powoduje poważne straty w hodowlach na całym świecie. Objawy są wyjątkowo dotkliwe – ptaki cierpią na zaburzenia neurologiczne, mają problemy z oddychaniem, a produkcja jaj drastycznie spada. To nie tylko zagrożenie dla zdrowia zwierząt, ale również poważne ryzyko finansowe dla całego gospodarstwa.

Jak skutecznie przeciwdziałać ogniskom pomoru drobiu? Kluczowe są szybka reakcja i kompleksowe działania, które obejmują:

• Dokładną i szybką diagnozę – rozpoznanie choroby na wczesnym etapie zwiększa szanse na jej opanowanie.
• Natychmiastowe zabezpieczenie fermy – ograniczenie kontaktu z zewnętrznym środowiskiem i innymi zwierzętami.

Czym jest rzekomy pomór drobiu (choroba Newcastle)?

Rzekomy pomór drobiu, znany również jako choroba Newcastle, to jedno z najpoważniejszych wirusowych zagrożeń dla hodowli ptaków. Wirus rozprzestrzenia się błyskawicznie – wystarczy chwila nieuwagi, by całe stado zostało zainfekowane. Objawy choroby są dramatyczne: paraliże, duszności, nagły spadek nieśności. To nie tylko problem zdrowotny, ale również poważne zagrożenie ekonomiczne dla hodowców. W skrajnych przypadkach choroba prowadzi do masowych padnięć ptactwa, co czyni ją jednym z największych wyzwań dla branży drobiarskiej.

Największym zagrożeniem jest ekstremalna zaraźliwość wirusa. Już jedno zakażone zwierzę może doprowadzić do infekcji całej fermy w bardzo krótkim czasie. Dlatego kluczowe znaczenie ma:

• natychmiastowa reakcja na pierwsze objawy,
• bezwzględne przestrzeganie zasad bioasekuracji,
• stały monitoring stanu zdrowia ptaków.

Objawy rzekomego pomoru drobiu u kur, indyków i gołębi

Rzekomy pomór drobiu, znany również jako choroba Newcastle, to niebezpieczna infekcja wirusowa, która może dotknąć wiele gatunków ptaków – od kur, przez indyki, aż po gołębie. Objawy tej choroby są bardzo zróżnicowane, ponieważ wirus atakuje zarówno układ nerwowy, jak i oddechowy. Ta różnorodność symptomów utrudnia szybką diagnozę i często prowadzi do pomyłek – choroba bywa mylona z innymi schorzeniami, co opóźnia wdrożenie odpowiedniego leczenia bez specjalistycznych badań.

Do najczęstszych objawów klinicznych należą:

• Porażenie kończyn – ptaki mają trudności z poruszaniem się, mogą leżeć bezwładnie.
• Skręcenie szyi – charakterystyczne wygięcie głowy i szyi w nienaturalny sposób.
• Drgawki – mimowolne skurcze mięśni, często występujące w zaawansowanym stadium choroby.

Te objawy neurologiczne są szczególnie niepokojące, ponieważ świadczą o poważnym uszkodzeniu układu nerwowego. Przykładowo, jeśli kura nagle traci równowagę, a jej szyja wygina się w nienaturalny sposób, można błędnie uznać to za uraz mechaniczny. Tymczasem może to być właśnie rzekomy pomór drobiu. W takiej sytuacji nie ma czasu na zwłokę – konieczna jest natychmiastowa reakcja.

Równocześnie mogą pojawić się objawy ze strony układu oddechowego, takie jak:

• Trudności w oddychaniu – ptaki oddychają z wysiłkiem, często z otwartym dziobem.
• Charakterystyczne rzężenia – dźwięki przypominające bulgotanie, słyszalne przy wdechu i wydechu.
• Głośne charczenie – donośne, chrapliwe dźwięki, które mogą wskazywać na poważne zmiany w drogach oddechowych.

Takie symptomy mogą przypominać inne infekcje dróg oddechowych, np. bakteryjne zapalenie płuc. Jednak jeśli objawy pojawiają się nagle, obejmują dużą część stada i towarzyszy im gwałtowny wzrost śmiertelności, to wyraźny sygnał ostrzegawczy, którego nie wolno zignorować.

Istnieje również często pomijany, ale bardzo istotny objaw – nagły spadek nieśności, sięgający nawet 30–50%. Tak drastyczne obniżenie produkcji jaj to nie tylko znak, że ptaki są chore, ale również realna strata finansowa dla hodowcy. Co więcej, ten objaw może pojawić się jako pierwszy, zanim wystąpią inne, bardziej oczywiste symptomy choroby.

Diagnozowanie i potwierdzenie wystąpienia choroby Newcastle

Rozpoznanie choroby Newcastle wymaga nie tylko specjalistycznej wiedzy, ale również szybkiej reakcji – każda godzina ma znaczenie. Kluczowym elementem w procesie identyfikacji ogniska choroby jest dochodzenie epizootyczne, które umożliwia:

• ustalenie źródła zakażenia,
• identyfikację potencjalnych dróg rozprzestrzeniania się wirusa,
• ocenę ryzyka dla innych gospodarstw,
• zaplanowanie skutecznych działań prewencyjnych.

Bez przeprowadzenia dochodzenia epizootycznego trudno mówić o skutecznej kontroli sytuacji. Stawką jest nie tylko jedno gospodarstwo, ale bezpieczeństwo całych regionów hodowlanych.

W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby, do akcji natychmiast przystępuje Inspekcja Weterynaryjna. Jej zadaniem jest:

• pobranie próbek od podejrzanych zwierząt,
• zlecenie badań laboratoryjnych w celu potwierdzenia obecności wirusa,
• koordynacja działań mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby.
• współpraca z firmami takimi jak Insektpol, które zwalczają ogniska ND i wykonują profesjonalną dezynfekcję oraz bioasekurację

Szybka i trafna diagnoza to fundament skutecznej walki z chorobą – im wcześniej zostanie postawiona, tym większe szanse na opanowanie sytuacji i ochronę stad przed masowymi stratami.

Postępowanie w przypadku podejrzenia rzekomego pomoru drobiu

W przypadku podejrzenia rzekomego pomoru drobiu kluczowe znaczenie ma szybka reakcja. Czas odgrywa decydującą rolę – im szybciej zostaną podjęte działania, tym większa szansa na ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Inspekcja Weterynaryjna natychmiast przejmuje kontrolę nad sytuacją, koordynując wszystkie niezbędne kroki w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecności wirusa.

Na poziomie lokalnym kluczową rolę odgrywa Powiatowy Inspektorat Weterynarii. To właśnie ta instytucja nadzoruje działania w terenie, dbając o zgodność z obowiązującymi procedurami. Bez lokalnej koordynacji nie byłoby możliwe skuteczne zarządzanie kryzysowe – to fundament całego procesu reagowania na zagrożenie epizootyczne.

Każdy hodowca ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia podejrzenia choroby Newcastle odpowiednim służbom weterynaryjnym. To nie tylko wymóg prawny, ale przede wszystkim akt odpowiedzialności – za zdrowie zwierząt, bezpieczeństwo gospodarstwa oraz dobro innych hodowców. Nawet jeśli podejrzenie okaże się nieuzasadnione, szybkie zgłoszenie umożliwia ocenę sytuacji i ewentualne wdrożenie środków zapobiegawczych.

Zwalczanie ognisk rzekomego pomoru drobiu z Insektpol

Rzekomy pomór drobiu (ND) to choroba, której opanowanie wymaga nie tylko specjalistycznej wiedzy, ale przede wszystkim błyskawicznego działania. Kluczowym elementem skutecznej walki z wirusem jest sprawne uśmiercenie drobiu oraz dezynfekcja – dokładne czyszczenie i odkażanie wszystkich powierzchni, sprzętu oraz pomieszczeń, które mogły mieć kontakt z patogenem. Tylko w ten sposób można skutecznie przerwać łańcuch zakażeń.

W momencie wykrycia ogniska choroby natychmiast wyznacza się strefy bezpieczeństwa, które mają na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa:

• Obszar zapowietrzony
• Obszar zagrożony

Obie strefy tworzą barierę ochronną, ale ich skuteczność zależy od szybkości działania i bezwzględnego przestrzegania procedur. Czas ma tu kluczowe znaczenie.

Firma Insektpol świadczy usługi obejmujące:

• Uśmiercenie zarażonego drobiu
• Profesjonalną dezynfekcję
• Bioasekurację gospodarstw

Wykorzystujemy przy tym nowoczesne, skuteczne oraz humanitarne technologie.

Firma Insektpol świadczy również usługi w zakresie zwalczania ognisk HPAI (Ptasiej grypy)

Obowiązki hodowców i odpowiedzialność prawna w przypadku wystąpienia choroby

W obliczu zagrożenia, jakim jest rzekomy pomór drobiu, hodowcy muszą działać natychmiast i zgodnie z obowiązującymi przepisami. Nie chodzi tu o ogólne zalecenia, lecz o konkretne rozporządzenia wydawane przez wojewodów oraz Powiatowych Lekarzy Weterynarii (PLW). To one precyzują, jakie działania należy podjąć, aby skutecznie ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby. Jednym z kluczowych kroków jest wyznaczenie stref zapowietrzonych i zagrożonych, co umożliwia szybką reakcję i minimalizację strat.

Przestrzeganie przepisów nie podlega interpretacji – to obowiązek każdego hodowcy. W praktyce oznacza to m.in.:

• dokładną dezynfekcję sprzętu oraz pomieszczeń, aby wyeliminować źródła zakażenia,
• ograniczenie dostępu osób z zewnątrz do fermy, co zmniejsza ryzyko przeniesienia wirusa,
• natychmiastowe zgłaszanie wszelkich podejrzeń choroby odpowiednim służbom, co pozwala na szybką interwencję.

Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji – nie tylko finansowych, ale również prawnych. Odpowiedzialność hodowcy to nie tylko dbałość o dobrostan zwierząt, ale także aktywny udział w systemie ochrony zdrowia publicznego – zarówno zwierzęcego, jak i ludzkiego.