Budowa i wygląd Kornika Drukarza
Chrząszcze z podgrupy kornikowatych. Mają ciało kształtu walcowatego, owalnego lub kolistego. Cechują się głową mniejszą od przedplecza, wyciągnięta z przodu w krótki szeroki ryjek. Wśród gatunków krajowych dominuje barwa szara, czarna lub brunatna, rzadko pstra. Ciało o długości od 1 – 9 mm.
Ciało larw kornikowatych jest lekko zagięte w łuk nieznacznie zgrubiałe w przedniej części, chitynowa żółtobrunatna głowa przytwierdzona do białego ciała. Dzięki brodawkowym wypukłością na poszczególnych segmentach, oraz kolcom i szczecinką larwa może się porusza w tunelikach.
Rozwój Kornika drukarza
Chrząszcze roją się od marca do połowy lipca w ciepłe i słoneczne dni. Samice wgryzają się w tkankę roślinną w celu złożenia jaj. Kornikowate żelują na określonych roślinach, czasem tylko w poszczególnych częściach rośliny np. gałęzie, korzenie lub odziomek. Większość gatunków żeruję pod korą, tworząc charakterystyczne wzory. Stwierdzono u szkodników występowanie żeru uzupełniającego u nowo wylęgłych chrząszczy i żeru regeneracyjnego u osobników dojrzałych, starsze owady zakładają nowe żerowiska i tworzą nowe kolonie. W polskim klimacie w ciągu roku mogą powstać 2 generacje szkodników, w wypadku dużego występowania chrząszczy kornikowatych jesteśmy narażeni na duże straty gospodarcze.
Kornik Drukarz – występowanie
Jednym z najczęściej występujących chrząszczy z rodziny kornikowatych jest kornik drukarz. Ulubionym żerowiskiem tego małego szkodnika jest świerk pospolity, nie gardzi również jodłą, sosną, modrzewiem i limbą. Atakuje osłabione drzewa. Szczególnie te narażone na suszę, zanieczyszczenie powietrza oraz drzewa stare. Jednym ze sposobów stwierdzenia, że świerk został porażony przez kornika, są strugi żywicy spływającej po korze drzewa. Drzewo przejawia reakcje obronną i zalewa żywicą miejsca wgryzień.
Zwalczanie Kornika drukarza
Kornik drukarz z racji iż upodobał sobie świerk pospolity na swój podstawowy obiekt żeru stał się głównym zagrożeniem lasów gospodarczych. Szkodnik cechuje się umiejętnością gradacji o ogromnym zasięgu i dynamicznym ataku.
Szkodnik ma wielu naturalnych wrogów, jednym z nich jest dzięcioł, żywi się larwami, poczwarkami jak również chrząszczami kornika. Duży wpływ na populację mają również grzyby i owady drapieżne jak i pasożytnicze. Dostosowują się one do dynamiki liczebności populacji kornika, lecz zawsze jest to reakcja opóźniona.
W lasach gospodarczych stosowane są różnego rodzaju pułapki, dzięki nim leśnicy prognozują stan kornika drukarza i zmniejszają jego liczebność.