mucha zwalczanie
27 lip

Zwalczanie much

Skuteczne zwalczanie much w dzisiejszych czasach jest dużym problemem dla wielu ludzi zarówno na wsi jak i w mieście, w oborach, w domu, wewnątrz i na zewnątrz. Każdy kogo spotka inwazja much szuka skuteczny środek na muchy i oczywiście najlepiej by działał bardzo długo.

Okazje się że zwalczanie much powinno się zacząć od zabezpieczenia źródła problemu, a następnie doszczelnić budynki do których migrują muchy. Warto przy tym pamiętać by zamykać za sobą drzwi, a jeśli mamy słabą pamięć konieczne będzie zamontowanie “samodomykaczy”. Warunkiem zmniejszenia problemu jest oczywiście montaż w oknach siatek (moskitier), kurtyn powietrznych w drzwiach i właściwe zabezpieczanie odpadków po jedzeniu.

 

Zwalczanie much – skuteczny środek na muchy na zewnątrz

Nie jest łatwo dobrać środek, jeśli nie mamy zahamowanego rozwoju larw much – trzeba o tym pamiętać. W sklepach dostępne są różne preparaty, które nie zawsze się sprawdzają, a następnie klienci dobierają następny i następny itd. Stwierdzając, że nic nie działa, choć od początku szuka się “armaty” chemicznej, która nie koniecznie właściwie wystrzela jeśli nie przeczyta się etykiety i odpowiednia jej zaaplikuje. Profesjonalne firmy doskonale sobie radzą z problemem much dlatego warto zaufać doświadczeniu i zainwestować w sprawdzone rozwiązania.

środek-preparat-na-muchy

Jakie muchy nam dokuczają?

Muchami nazywamy przedstawicieli kilku rodzin owadów zaliczanych do podrzędu muchówek krótkoczułkich na przykład muchowatych, ścierwicowatych, bzygowatych i plujkowatych. W naszym artykule przedstawimy najczęściej występujące w naszym kraju gatunki much. Przedstawimy też metody zwalczania much. Napiszemy jak zwalczać muchy, jak się pozbyć much, jak wytępić muchy, jakie są sposoby na muchy, co zrobić żeby nie mieć much w domu i co zrobić żeby nie było much.

Muchowate

Do rodziny muchowatych zaliczamy około 4000 gatunków owadów. Na terenie polski najpowszechniej występującymi przedstawicielami tej rodziny są:

  • Musca domestica L. – mucha domowa;
  • Musca autumnalis – mucha jesienna;
  • Muscina stabulans Fall. – mucha stajenna;
  • Fannia scalaris F. – mucha ustępowa znana też jako zgniłówka ustępowa;
  • Fannia canicularis L. – zgniłówka pokojowa znana też jako mucha pokojowa lub muszka jesienna;
  • Stomoxys calcitrans L. – bolimuszka kleparka,

Przedstawiciele rodziny muchowatych mają ciała średniej wielkości. Ich ubarwienie jest ciemne lub szare. Larwy muchowatych rozwijają się w nawozie oraz w rozkładających się resztkach roślin i zwierząt.

Mucha domowa

Przedtułów muchy domowej ma cztery czarne paski. Czwarta żyłka skrzydeł muchy domowej jest ostro zagięta do koniuszków skrzydeł. Stopy muchy domowej zaopatrzone są w przylgi dzięki czemu potrafią one chodzić po pionowych powierzchniach, a nawet po suficie. Muchy domowe składają swoje jaja na śmieciach, odpadach żywnościowych, w oborniku, w kale, kurzaku i w gnojowicy. Pojedyncza samica muchy domowej składa około sześćset jaj. W temperaturze od 17 do 20 stopni Celsjusza larwy muchy domowej wylęgają się z jaj po od 8 do 15 godzin. Larwy much domowych intensywnie żerują. W trakcie żerowania zamieniają materiał w którym żerują w półpłynną masę. Rozwój much domowych najszybciej przebiega w temperaturze wynoszącej od 30 do 35 stopni Celsjusza. Starsze larwy much domowych porzucają wilgotne środowisko w którym się rozwijały i przepoczwarzają się w suchych miejscach. Stadium poczwarki muchy domowej trwa 5 dni w temperaturze od 17 do 20 stopni Celsjusza. W trakcie tego stadium muchy domowe są bardzo wrażliwe na działanie niskich temperatur. Zimę przeżywają wyłącznie osobniki dorosłe much domowych, ale w pomieszczeniach ogrzewanych muchy domowe mogą rozwijać się przez cały rok. Rozwój pojedynczego pokolenia muchy domowej trwa od kilkunastu dni do dwóch miesięcy. W optymalnych warunkach kolejne pokolenia much domowych pojawiają się co od 10 do 14 dni. Oznacza to, że z pojedynczej pary much domowych w ciągu dwóch miesięcy może rozwinąć się milion osobników much domowych. W naszym kraju w ciągu roku rozwija się od siedmiu do ośmiu pokoleń much domowych. Na ciele pojedynczej muchy domowej znajdują się około dwa miliony bakterii, a w jej przewodzie pokarmowym nawet 33 miliony bakterii.

Mucha jesienna

Mucha jesienna wyglądem przypomina muchę domową, ale jest od niej nieco większa. Rozwój muchy jesiennej trwa od 2 do 3 tygodni. Po kopulacji osobniki dorosłe muchy jesiennej żywią się łzami, wydzielinami błon śluzowych nosa, śliną i krwią z ran bydła. Pod koniec lata lub jesienią muchy jesienne przenoszą się do zabudowań w których zimują w szparach i w szczelinach. Muchy jesienne przenoszą wirusy i nicienie. Bydło na którym żerują muchy jesienne gorzej się pasie, kryje się w wodzie lub w cieniu. Zwalczanie muchy jesiennej jest bardzo trudne. Zazwyczaj zwalczana jest ona poprzez dodawanie metoprenu do paszy, soli lub wody pitnej bydła.

Zgniłówka pokojowa

Zgniłówkę pokojową rozpoznać można po tym, że jej żyłka medialna jest prosta. Nie tworzy ona wyraźnego wygięcia i nie dochodzi do brzegu skrzydła. Zgniłówka pokojowa jest mniejsza i zgrabniejsza od muchy domowej. Ma 6 milimetrów długości i 12 milimetrów rozpiętości skrzydeł. Zgniłówka pokojowa licznie występuje w kurnikach. Dobrze lata i jest bardzo wytrzymała. Zgniłówki pokojowe wylegają się z jaj po dziesięciu dniach. Larwy zgniłówki pokojowej posiadają cierniste wyrostki w ilości od dwóch do sześciu na segment. Dzięki spłaszczeniu ciała larwy zgniłówki pokojowej nie toną w półpłynnej masie. Larwy zgniłówki pokojowej zasiedlają gnijące produkty, fermentujący materiał roślinny, doły kloaczne, nawóz kurzy i gniazda trzmieli i gołębi. Zgniłówka pokojowa przenosi zarazki chorobotwórcze i jaja pasożytniczych robaków.

Zgniłówka ustępowa

Zgniłówka ustępowa przypomina zgniłówkę pokojową. Żeruje w ludzkich odchodach w których często rozwijają się jej larwy. Zgniłówka ustępowa rozwija się również w gnijących grzybach i innej rozkładającej się materii organicznej.

Bolimuszka kleparka

Bolimuszka kleparka jest długa na 7 milimetrów. Na jej tułowiu znajdują się cztery czarno-brązowe pręgi. Bolimuszka kleparka wyposażona jest w silną, długą, skierowana do przodu kłujkę. Kłują za równo samce jak i samice bolimuszki kleparki, ale samice tej muchy potrzebują znacznie więcej krwi. Bolimuszka kleparka składa swoje jaja w nawozie lub w wilgotnym sianie. Pojedyncza samica składa około 600 jaj po kilkadziesiąt jaj w jednym złożu. Larwy wylęgają się z nich po od jednego do czterech dni. Larwy bolimuszki kleparki żerują w kompoście, gnojowicy, nawozie ze słomą i fermentujących resztkach roślinnych. Po dwóch-trzech tygodniach dorosłe larwy bolimuszki kleparki opuszczają wilgotne środowisko i przenoszą się do suchych miejsc. Po kolejnych od 1 do 2 tygodni larwy bolimuszki kleparki przepoczwarzają się w postaci dorosłe. Postaci dorosłe bolimuszki kleparki latają z szybkością 4 kilometrów na godzinę. Postaci dorosłe bolimuszki kleparki latają od maja do października, ale najliczniej występują w lipcu. Bolimuszki kleparki kłują i wysysają krew z tylnych nóg ludzi, bydła, koni i innych zwierząt. Bolimuszka kleparka przenosi liczne choroby zapalne w tym między innymi prątki trądu, tularemię i wirusy Heinego i Medina i wąglika. Działalność bolimuszki kleparki bardzo negatywnie działa na mleczność krów i obniża przyrost ich mięsa.

Ścierwicowate

Scierwicowate to krępe muchy w szaro-czarne wzorki. Wśród innych gatunków owadów wyróżnia je fakt, że ich samice nie składają jaj tylko rodzą już wyklute z nich larwy, a jeśli składają jaja to larwy rodzą się z nich natychmiast po złożeniu. Na terenie Polski występuje co najmniej 127 gatunków ścierwicowatych.

Ścierwica mięsówka

Ścierwica mięsówka (Sarcophaga Canaria L.) to duża, szara mucha długa na od 13 do 15 milimetrów. Głowa ścierwicy mięsówki jest żółtawo zabarwiona. Na przedtułowiu ścierwicy mięsówki znajdują się trzy czarne paski, a na odwłoku wzór szachownicy. Ścierwica mięsówka swoją nazwę zawdzięcza temu, że umieszcza swoje larwy w gnijących produktach pochodzenia zwierzęcego. Ścierwica mięsówka cechuje się wyjątkowo wysoką płodnością wynoszącą do 20000 białych, czerwiowatych larw. Rozwój pokolenia ścierwicy mięsówki jest bardzo szybki i trwa 17 dni przy temperaturze wynoszącej 25 stopni Celsjusza. Ścierwica mięsówka to gatunek synantropijny, ale niechętnie wlatuje do pomieszczeń w których mieszkają ludzie i rzadko spotyka się ją wewnątrz nich w większej liczbie. Jeśli w danym pomieszczeniu ścierwice mięsówki występują w dużej liczbie może to świadczyć o tym, że w pobliżu danego budynku lub w jego wnętrzu znajduje się martwe ciało zwierzęcia w którym rozwijają się larwy ścierwicy mięsówki.

Plujkowate

Rodzina: Calliphoridae – plujkowate

  • Calliphora vomitoria L. – plujka burczało;
  • Calliphora erythrocephala Meig. – plujka rudogłowa;
  • Calliphora vicina Rob.-Desv. – plujka pospolita;
  • Lucilia caesar L. – lucilia bogatka; padlinówka cesarska.
  • Lucilia sericata Meig. – lucilia skórnica, lucilia zielona (= Phaenicia sericata?).

Plujkowate rozkładają trupy. Są pierwszymi owadami pojawiającymi się w ich pobliżu. Mają duże znaczenie w medycynie sądowej ponieważ ułatwiają określenie czasu śmierci osób w których żerują.

Plujkowate rozwijają się również w materii organicznej i w śmieciach. W ciele pojedynczej myszy może żerować ponad 130 larw plujkowatych. Ruchy larw sprawiają, że ciało myszy może sprawiać wrażenie jak gdyby się poruszało.

Lucilia skórnica

Lucilia skórnica ze względu na zielony, metalicznie błyszczący tułów i odwłok bywa tez nazywana lucillą zieloną. Najczęściej występuje w okolicach śmietników i sklepów mięsnych. Jaja składa po od 4 do 6 dni. Pojedyncza samica Lucili skórnicy składa do 3000 jaj w złożach liczących po 250 jaj. Jaja składa na gnijącym materiale roślinnym i zwierzęcym. Larwy skórnicy wylęgają się z jaj po 12 godzinach. Przez od 4 do 5 dni żerują one w mięsie, serze i ranach zwierząt. Bobówki Lucili skórnicy żyją od 7 do 9 dni. W ciągu miesiąca mogą rozwinąć się 2 pokolenia Lucili skórnicy. Dorosłe osobniki Lucili skórnicy żyją od 41 do 65 dni. Lucilia skórnica często pasożytuje na owcach.

Plujka burczało

Tułów i odwłok plujki burczało są granatowe i metalicznie błyszczące. Odwłok plujki burczało pokryty jest białym nalotem. Plujka burczało ma od 9 do 13 milimetrów długości. Obserwować ją można od kwietnia do września. Plujka burczało szczególnie często występuje w sklepach mięsnych z których niechętnie wylatuje. Swoje jaja plujka burczało składa na trupach zwierząt, odpadkach mięsnych i mięsie. Pojedyncza samica plujki burczało składa od 450 do 1200 jaj. Larwy plujki burczało wylęgają się z nich po kilkunastu godzinach. Pod wpływem wydzielanych przez siebie enzymów i bakterii zmieniają mięso w mazista masę. Rozwój larw plujki burczało trwa od 7 do 8 dni. Zimę spędzają w glebie lub w różnego rodzaju szczelinach. Plujka burczało to niezwykle szkodliwy owad. Zjedzona z mięsem uszkadza jelito. Często składa jaja do ran na przykład w nosie lub gardle. Roznosi też liczne zarazki, jaja tasiemców i glist i przyśpiesza psucie się mięsa. Plujka burczało często występuje w miejscach w których sprzedawane jest mięso, ryby, owoce i nabiał. Podobnie jak w przypadku ścierwicy mięsówki duża ilość larw plujki burczało w danym pomieszczeniu świadczy o tym, ze w pobliżu znajduje się ciało zwierzęcia w którym rozwijają się larwy plujki burczało.

Pollenia rudis

Pollenia rudis F. (Calliphoridae) to średniej wielkości mucha. Z przodu grzbietu jej tułowia znajdują się żółto-złote włoski. W przeciwieństwie do wielu innych gatunków plujek jej odwłok nie ma metalicznej barwy.

Zwalczanie much firma

Sernica

Sernica ma od 4 do 5 milimetrów długości. Jest połyskująco czarna. Jej oczy są czerwone. Larwy sernicy bywają nazywane robakami serowymi. Oprócz sera w diecie sernicy znajdziemy również solone mięso, wędzone ryby i rozkładające się zwłoki ludzi i zwierząt. Sernica żeruje w wilgotnych produktach takich jak na przykład pleśniejący ser i szynka konserwowana. Samice sernicy składają jaja już dobę po zapłodnieniu. Składanie jaj trwa od 3 do 4 dni. Przeciętna samica sernicy składa 140 jaj. Czas po którym z jaj wylegają się larwy uzależniony jest od temperatury. Latem, gdy warunki dla sernicy są sprzyjające larwy wylęgają się z nich po 24 godzinach. Larwy sernicy poruszają się wyjątkowo szybko. Potrafią też wykonywać dalekie skoki. Skaczą na odległość 25 centymetrów w dal i 15 centymetrów w górę. Larwy sernicy żerują przez 5 dni. Stadium poczwarki sernicy również trwa 5 dni i odbywa się w miejscu żerowania. Rozwój larw sernicy trwa co najmniej 12 dni. Jego długość uzależniona jest od wilgotności, temperatury i dostępności pokarmu. Larwy sernicy są wyjątkowo odporne na głód. Potrafią przeżyć nawet pół roku bez pokarmu. Dorosłe sernice żyją od jednego do dwóch tygodni. Żywią się nadtrawioną, wytworzoną przez larwy masą. Sernice wyjątkowo licznie występują latem i stanowią duże zagrożenie dla przemysłu spożywczego. Larwy sernic głęboko wgryzają się w produkty powodując ich gnicie od wewnątrz. Larwy sernicy dostające się do jelita człowieka razem z pokarmem powodują muszyce jelit.

Muszyca jelit

Muszyca jelit to choroba powodowana przez larwy sernicy, które dostały się do jelit. Larwy sernicy uszkadzają ścianki jelita. Soki żołądkowe nie zabijają sernicy ponieważ jest ona na nie odporna, a panująca wewnątrz żołądka temperatura wynosząca około 40 stopni Celsjusza jest dla niej korzystna. Objawami muszycy są silne krwawienia, stany zapalne, owrzodzenia, bóle brzucha i wymioty. W wymiocinach spowodowanych muszycą jelit mogą znajdować się larwy i bobówki sernicy. Sernica roznosi liczne choroby na przykład bakterie Escherichia coli.

Bzygowate

Bzygowate to bardzo pożyteczna rodzina muchówek ponieważ bzygowate zjadają mszyce. Pod względem wyglądu bzygowate przypominają osy i pszczoły z którymi często są mylone.

Mucha gnojka

Mucha gnojka (Eristalis tenar) rozwija się w gnojówce, odchodach ludzi i zwierząt, szlamie i błocie. Larwy muchy gnojki są szare. Same larwy muchy gnojki maja 2 centymetry długości, ale wyposażone są w długa na 5,5 centymetra trójczłonową rurką oddechową przypominająca mysi ogon. Na końcu tej rurki znajdują się otoczone pierzastymi szczecinkami przetchlinki. Larwy muchy gnojki wyposażone są w siedem par wzgórków z zadziorkami przeznaczonymi do pełzania po dnie. Larwy muchy gnojki zazwyczaj poruszają się po dnie, ale potrafią również pływać. Larwy muchy gnojki zimują w mule lub w glebie. Bobówki muchy gnojki pojawiają się wiosną. Niedługo później przekształcają się one w osobniki dorosłe. Osobniki dorosłe muchy gnojki często spotykane są na kwitnących roślinach z których zbierają nektar i pyłek. Muchy gnojki są bardzo pożyteczne ponieważ zapylają rośliny.

Zwalczanie much

Jeśli chcemy się pozbyć much przede wszystkim powinniśmy zachować odpowiednie standardy sanitarne. Pojemniki na odpadki powinny być zabezpieczone pokrywami i zlokalizowane w pewnej odległości od budynków. Budynki powinny być odpowiednio zabezpieczone przed wlatywaniem do nich owadów z zewnątrz.

Jeśli muchy już się pojawią skutecznie zwalczą je zamgławianie ULV, zamgławianie termiczne i lampy owadobójcze.