Barszcz Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi) pochodzi z terenów zachodnich, a dokładnie z Kaukazu i dotarł do terenów Polski w latach 50 ubiegłego wieku. Zagłębiając się w historie rośliny możemy odnaleźć zanotowane odnalezienie tej rośliny już w 1958 roku. Sprowadzono je celowo jako podstawowa roślina do produkcji paszy dla zwierząt. Uzasadniano to szybkim wzrostem rośliny oraz obfitymi plonami. Do jego uprawy przytępiono dopiero w latach 70 na terenach południowych Polski (Podhale, Podkarpacie). Niedługo po podjęciu uprawy okazało się jednak, że wartości odżywcze tej rośliny nie są wystarczające i jej uprawa nie jest opłacalna. Dodatkowo stwarzała ona bardzo duże zagrożenie dla zwierząt i ludzi. Poprzez swój system obronny który opierał się na związkach kumarynowych (furanokumaryny) już wtedy stwierdzono tą roślinę jako niebezpieczną dla zdrowia i życia.
Podstawowe informacje o systemie obronnym Barszcza Sosnowskiego.
Po wycofaniu rośliny z uprawy okazała się, że dostosowała się ona do warunków panujących w naszym klimacie i wymknęła się z pod kontroli. W dniu dzisiejszym można już śmiało stwierdzić, że występuje on na terenie całego kraju i został zapomniany przez praktycznie większość osób.
Barszcz Sosnowskiego to chwast, który wypiera i konkuruje z niektórymi gatunkami roślin pochodzących bezpośrednio z naszych terenów. Jest on także bardzo niebezpieczną trucizna. System obronny opiera się na włoskach, które są na łodygach i liściach tej rośliny. Wydzielają one olejek eteryczny zawierający m.in. związki kumarynowe (furanokumaryny). Substancja ta pełni funkcję obronną – chroni roślinę przed owadami i patogenami. Furanokumaryny stanowią również duże zagrożenie dla ludzi. Przenika ona przez skórę powodując poważne oparzenia.
Dziwne oparzenia i zapalenie skóry.
Oparzenia te pojawiają się przy kontakcie z promieniowaniem ultrafioletowym (promienie słoneczne), w kilka godzin po kontakcie z rośliną co często doprowadza osoby poparzone do niewiedzy skąd pochodzą dane rany. Objawy mogą nasilić się w ciągu doby – wtedy pojawiają się zaczerwienienie i bolesne pęcherze. Słoneczna pogoda i duża wilgotność może nasilać reakcje miejscowe (zapalenie skóry, powstawanie pęcherzy na skórze które długo się goją). Zaczerwienienia, ciemne plamy i blizny mogą utrzymywać się nawet przez kilka lat. W ekstremalnych przypadkach może dojść do martwicy skóry.