Guniak czerwczyk (Amphimallon solstitiale) to chrząszcz z rodziny poświętnikowatych, który – choć naturalnie występuje w Europie i Azji – może poważnie zaszkodzić ogrodnikom i rolnikom. W środowisku naturalnym pełni określoną rolę ekologiczną, jednak jego obecność w warzywnikach i na polach uprawnych staje się poważnym problemem. Największe nasilenie aktywności przypada na lato, w okresie godowym, kiedy to owad staje się szczególnie uciążliwy.

Największe zagrożenie stanowią larwy, czyli pędraki. Żyją one pod ziemią, gdzie podgryzają korzenie roślin, co prowadzi do ich więdnięcia, osłabienia, a często nawet całkowitego zamierania. Z tego powodu guniak czerwczyk uznawany jest za jednego z najgroźniejszych szkodników ogrodów i upraw rolnych.

To jednak nie wszystko. Obecność guniaka czerwczyka może prowadzić do:

znacznych strat w plonach, co bezpośrednio wpływa na opłacalność upraw,
konsekwencji ekonomicznych – konieczność ponoszenia kosztów ochrony roślin i rekultywacji gleby,
zakłóceń w równowadze ekologicznej – masowe występowanie może wpływać na inne gatunki i mikrośrodowisko,
zwiększonego zużycia środków ochrony roślin, co może mieć dalsze skutki dla środowiska.

Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć cykl rozwojowy i zachowania tego owada. Tylko wtedy możliwe jest skuteczne ograniczenie jego populacji i ochrona upraw.

Warto również zastanowić się, jak zmiany klimatyczne mogą wpłynąć na występowanie guniaka czerwczyka. Czy łagodniejsze zimy i wydłużające się sezony wegetacyjne nie stworzą mu jeszcze lepszych warunków do rozwoju? Czas pokaże, ale jedno jest pewne – warto zachować czujność i monitorować sytuację.

Charakterystyka i klasyfikacja gatunku

Guniak czerwczyk, znany również jako guniak czerwczyk owad, to interesujący przedstawiciel chrząszczy z rodziny poświętnikowatych. Osiąga długość od 14 do 18 mm, a jego jasnobrązowe ubarwienie oraz charakterystyczne, dziewięcioczłonowe czułki sprawiają, że trudno go pomylić z innymi gatunkami. Występuje powszechnie w wielu rejonach Europy i Azji, szczególnie latem, kiedy wieczorami odbywa swoje widowiskowe – choć czasem uciążliwe – loty godowe. Rolnicy i ogrodnicy doskonale znają ten widok.

Choć guniak czerwczyk odgrywa ważną rolę w ekosystemie, jego larwy – znane jako pędraki – mogą wyrządzać znaczne szkody. Żerując na korzeniach roślin, osłabiają je, co często prowadzi do ich obumierania. Dlatego znajomość cyklu życia tego owada jest kluczowa w skutecznym ograniczaniu jego populacji.

Warto wiedzieć: zmiany klimatyczne i urbanizacja mogą wpływać na częstotliwość pojawiania się guniaka oraz jego zasięg występowania.

Amphimallon solstitiale – naukowa nazwa guniaka czerwczyka

Guniak czerwczyk nosi łacińską nazwę Amphimallon solstitiale, nadaną przez Karola Linneusza w 1758 roku. Ta nazwa stanowi podstawę badań naukowych nad jego biologią, zachowaniami i wpływem na środowisko. Dzięki niej naukowcy z różnych krajów mogą jednoznacznie identyfikować ten sam gatunek, unikając nieporozumień.

Klasyfikacja naukowa pozwala również odróżnić guniaka od innych, podobnych chrząszczy. Wystarczy zwrócić uwagę na szczegóły, takie jak:

kształt i długość czułków,
barwa pancerza,
wzór na pokrywach skrzydeł.

Sprawdź: Skuteczne odkomarzanie działki oraz ogrodu

Przynależność do rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych

Guniak czerwczyk należy do rodziny poświętnikowatych (Scarabaeidae) oraz podrodziny chrabąszczowatych (Melolonthinae). Ta klasyfikacja wskazuje na jego miejsce w świecie owadów oraz pokrewieństwo z innymi, często równie istotnymi dla przyrody, gatunkami.

W tej samej rodzinie znajdują się również:

żuk gnojowy,
chrabąszcz majowy,
chrabąszcz kasztanowiec,
gnojarz błyszczący.

Łączą je wspólne cechy, takie jak:

podobny sposób rozmnażania,
rozwój larw w glebie,
wpływ na środowisko naturalne.

Dzięki tym podobieństwom możliwe jest opracowanie skutecznych metod ochrony roślin przed ich szkodliwym działaniem. Co ciekawe, niektóre z tych owadów są wręcz pożyteczne – wspomagają rozkład materii organicznej i przyczyniają się do obiegu składników odżywczych w glebie.

Różnice między guniakiem czerwczykiem a chrabąszczem majowym

Choć guniak czerwczyk i chrabąszcz majowy należą do tej samej podrodziny, różnice między nimi są wyraźne. Poniższa tabela przedstawia najważniejsze cechy odróżniające te dwa gatunki:

Cecha	Guniak czerwczyk	Chrabąszcz majowy
Wielkość	14–18 mm	do 31 mm
Ubarwienie	Jasnobrązowe, jednolite	Ciemniejsze, z wyraźnymi prążkami
Czułki	Krótsze, dziewięcioczłonowe	Dłuższe, wachlarzowate
Aktywność	Wieczorna, latem	Wiosenna, głównie w maju

Zrozumienie tych różnic to nie tylko ciekawostka dla entomologów. To cenna wiedza dla ogrodników i rolników, którzy muszą wiedzieć, z jakim owadem mają do czynienia, by skutecznie chronić swoje uprawy.

A Ty? Czy potrafisz rozpoznać te owady w swoim ogrodzie?

Biologia i cykl rozwojowy

Latem guniak czerwczyk zaskakuje masowymi, widowiskowymi lotami godowymi, które przyciągają uwagę nie tylko entomologów, ale również przypadkowych obserwatorów. Dla rolników i ogrodników jego obecność może być jednak poważnym problemem – larwy tego owada potrafią wyrządzić znaczne szkody w uprawach.

Choć guniak czerwczyk odgrywa ważną rolę w ekosystemie, jego larwy – pędraki – są znane z niszczenia systemów korzeniowych roślin. Dlatego zrozumienie jego biologii i cyklu rozwojowego jest kluczowe w ograniczaniu jego populacji. Zmiany klimatyczne oraz przekształcenia środowiska naturalnego wpływają na jego zachowanie i zasięg występowania, co czyni go jeszcze bardziej interesującym obiektem badań i obserwacji.

Etapy rozwoju: jajo, larwa, poczwarka, imago

Cykl życia guniaka czerwczyka obejmuje cztery główne etapy:

Jajo – składane przez samice w glebie, stanowi początek cyklu.
Larwa (pędrak) – rozwija się w glebie, intensywnie żerując na korzeniach roślin.
Poczwarka – przejściowa forma, w której larwa przekształca się w dorosłego owada.
Imago – dorosły chrząszcz, który opuszcza glebę i rozpoczyna cykl godowy.

Cały cykl rozwojowy trwa od dwóch do trzech lat, co jest stosunkowo długim okresem jak na owada. Dorosłe osobniki pojawiają się masowo w czerwcu i lipcu, inicjując nowy cykl życia. Każdy etap ma istotne znaczenie dla liczebności przyszłych pokoleń.

Larwy rozwijają się w glebie przez wiele miesięcy, intensywnie żerując. To właśnie ten etap decyduje o sile przyszłej populacji. Warunki środowiskowe, takie jak temperatura i wilgotność gleby, mogą znacząco przyspieszyć lub opóźnić rozwój larw. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla opracowania skutecznych metod ograniczania populacji guniaka czerwczyka.

Larwa guniaka czerwczyka (pędrak) – najgroźniejsze stadium

Największe zagrożenie dla upraw stanowi larwa – pędrak. Przez 2–3 lata żyje pod ziemią, żywiąc się korzeniami roślin uprawnych i ozdobnych. Skutki jej działalności mogą być poważne:

zahamowanie wzrostu roślin,
osłabienie systemu korzeniowego,
obumieranie roślin,
znaczne straty finansowe w rolnictwie i ogrodnictwie.

Warto jednak pamiętać, że pędraki są również ważnym elementem łańcucha pokarmowego. Stanowią pożywienie dla wielu ptaków i ssaków, takich jak jeże czy krety. To przypomina, że nawet szkodniki mają swoje miejsce w przyrodzie.

Jak zatem znaleźć równowagę między ochroną upraw a zachowaniem naturalnej harmonii? Jednym z rozwiązań jest stosowanie biologicznych metod ochrony roślin, które nie zakłócają funkcjonowania ekosystemu, a jednocześnie ograniczają liczebność szkodników.

Rójka – masowe loty godowe w czerwcu i lipcu

Rójka guniaka czerwczyka to spektakularne zjawisko przyrodnicze, które odbywa się w ciepłe, letnie wieczory – zazwyczaj w czerwcu i lipcu. Dorosłe chrząszcze wylatują z gleby, by odbyć masowe loty godowe. W tym czasie samice składają jaja, rozpoczynając nowy cykl życia.

Dla entomologów to fascynujący moment obserwacyjny, natomiast dla mieszkańców – często uciążliwość, zwłaszcza gdy owady pojawiają się licznie w pobliżu domów i ogrodów.

Na intensywność i długość trwania rójki wpływają następujące czynniki:

temperatura powietrza,
wilgotność gleby,
rodzaj gleby,
warunki pogodowe w okresie zimowo-wiosennym – łagodna zima i ciepła wiosna sprzyjają wcześniejszemu pojawowi owadów.

Czy można przewidzieć rójkę i przygotować się na nią? Coraz częściej stosuje się monitoring populacji oraz prognozy fenologiczne. Dzięki tym narzędziom możliwe jest skuteczniejsze zarządzanie obecnością guniaka czerwczyka w środowisku i ograniczenie jego negatywnego wpływu na otoczenie.

Gdzie występuje guniak czerwczyk w Polsce i Europie

Guniak czerwczyk to chrząszcz szeroko rozpowszechniony niemal w całej Europie – z wyjątkiem jej najbardziej północnych krańców. Jego obecność nie ogranicza się jednak tylko do naszego kontynentu. Spotykany jest również w Azji – od Syberii, przez Mongolię, aż po Koreę.

Jest to gatunek wyjątkowo odporny i elastyczny, który potrafi przystosować się do bardzo zróżnicowanych warunków klimatycznych i środowiskowych. Dzięki tej zdolności, guniak czerwczyk z powodzeniem zasiedla różnorodne tereny.

W Polsce jest powszechnie spotykany – zarówno w miastach, jak i na terenach wiejskich. Można go zaobserwować w parkach, ogrodach, na łąkach, a także w pobliżu osiedli i na obrzeżach lasów. Jego wszechobecność sprawia, że należy do jednych z bardziej rozpoznawalnych chrząszczy w naszym kraju.

Jednak jego przyszłość może nie być tak pewna. Zmiany klimatyczne oraz postępująca urbanizacja mogą wpłynąć na zasięg jego występowania. Czy guniak utrzyma swoją pozycję? Czas pokaże.

Typowe siedliska: ogrody, trawniki, szkółki i skraje lasów

Guniak czerwczyk nie ma wygórowanych wymagań siedliskowych. Doskonale odnajduje się w wielu środowiskach, co czyni go wyjątkowo elastycznym gatunkiem. Najczęściej spotykany jest w:

ogrodach – gdzie znajduje pożywienie i schronienie,
trawnikach – które oferują bujną roślinność dla larw,
szkółkach leśnych – zapewniających spokojne warunki do rozmnażania,
skrajach lasów – idealnych do składania jaj i wychowywania potomstwa.

Dlaczego właśnie te miejsca? Ponieważ oferują wszystko, czego potrzebuje do życia: pokarm, schronienie i odpowiednie warunki do rozwoju. Bujna roślinność to doskonałe źródło pożywienia dla larw, a zaciszne zakątki sprzyjają rozmnażaniu.

W obliczu zmian klimatycznych i przekształceń krajobrazu, pojawia się pytanie: czy guniak zacznie zasiedlać nowe, dotąd nietypowe dla siebie środowiska? To całkiem możliwe – a być może już się to dzieje. Jedno jest pewne: to owad, który potrafi zaskakiwać.

Światło jako atraktant dla dorosłych osobników

Dorosłe osobniki guniaka czerwczyka wykazują silną reakcję na światło. Zjawisko to, znane jako fototaksja dodatnia, sprawia, że po zmroku przyciągane są przez źródła światła – latarnie, lampy ogrodowe czy inne iluminacje.

Największą aktywność wykazują wieczorem, gdy zapada zmrok, a otoczenie zaczyna błyszczeć. W okresie rójki potrafią licznie gromadzić się wokół lamp, co dla entomologów stanowi doskonałą okazję do obserwacji, ale dla mieszkańców może być uciążliwe.

Czy można ograniczyć wpływ światła na ich zachowanie, nie rezygnując z komfortu? Warto rozważyć zastosowanie rozwiązań, które pozwolą pogodzić potrzeby ludzi i przyrody. Przykładowo:

stosowanie lamp o ciepłej barwie światła, mniej przyciągającej owady,
ograniczenie intensywności oświetlenia w ogrodach po zmroku,
zastosowanie czujników ruchu, które włączają światło tylko wtedy, gdy jest potrzebne,
osłanianie źródeł światła, by ograniczyć ich zasięg.

Światło nie musi być pułapką – odpowiedzialne podejście do oświetlenia może pomóc chronić lokalną faunę, nie rezygnując z wygody życia codziennego.

Szkody w ogrodnictwie – trawniki, rośliny ozdobne i warzywa

Guniak czerwczyk – choć jego nazwa może brzmieć niepozornie, skutki jego obecności w ogrodzie bywają dramatyczne. Największe szkody wyrządzają nie dorosłe chrząszcze, lecz ich larwy żerujące w glebie. Podgryzają one korzenie roślin, co prowadzi do ich osłabienia, a w konsekwencji – do więdnięcia, żółknięcia, a nawet całkowitego obumarcia.

Trawniki zaatakowane przez larwy przypominają poszarpany dywan – są przerzedzone, nierówne i trudne do przywrócenia do pierwotnego stanu. Dla pasjonatów ogrodnictwa, którzy z oddaniem pielęgnują każdą roślinę, to prawdziwa tragedia. Straty wśród warzyw i roślin ozdobnych bywają dotkliwe – zarówno emocjonalnie, jak i finansowo.

Nie wszystko jednak stracone. Coraz częściej mówi się o ekologicznych i nowoczesnych metodach walki z guniakiem. Warto przyjrzeć się innowacyjnym rozwiązaniom, które nie tylko pomogą uratować ogród, ale też zapobiegną kolejnym atakom.

Zobacz: Owady latające wieczorem i nocą – jak się ich pozbyć?

Szkody w rolnictwie – buraki, len i inne uprawy

Guniak czerwczyk to nie tylko zmora ogrodników – również rolnicy zmagają się z jego niszczycielskim wpływem. Szczególnie narażone są uprawy buraków i lnu, gdzie larwy atakują systemy korzeniowe, prowadząc do spadku plonów i pogorszenia jakości roślin.

W przypadku buraków, gdzie korzeń stanowi najcenniejszą część rośliny, straty mogą być wyjątkowo dotkliwe. Z kolei w uprawie lnu uszkodzenia wpływają na jakość włókien, co bezpośrednio przekłada się na wartość rynkową surowca.

Jak się bronić? Skuteczna ochrona pól wymaga przemyślanej strategii:

Wczesne rozpoznanie objawów – szybka reakcja zwiększa szanse na ograniczenie strat.
Monitorowanie populacji szkodnika – pozwala na ocenę zagrożenia i planowanie działań.
Biologiczne metody ochrony – np. wykorzystanie naturalnych wrogów larw.
Odpowiednie zabiegi agrotechniczne – poprawiają odporność roślin i ograniczają rozwój szkodnika.
Nowoczesne technologie – czujniki gleby, systemy analizy danych, aplikacje mobilne wspierają decyzje rolnicze.

Połączenie tradycji z innowacją może okazać się kluczem do skutecznej ochrony upraw.

Szkody w leśnictwie – młode drzewa i krzewy w szkółkach

W szkółkach leśnych, gdzie przygotowuje się młode sadzonki do odnowy lasów, guniak czerwczyk może wyrządzić poważne szkody. Larwy żerujące na korzeniach osłabiają rośliny, co często kończy się ich zamieraniem i utratą całych partii sadzonek.

Skutki są poważne:

Opóźnienia w zalesianiu – brak gotowych sadzonek wpływa na harmonogramy prac leśnych.
Wzrost kosztów produkcji – konieczność ponownego wysiewu i pielęgnacji zwiększa nakłady finansowe.

Jak temu zapobiec? Potrzebna jest kompleksowa strategia ochrony, obejmująca:

Metody biologiczne – np. wykorzystanie mikroorganizmów zwalczających larwy.
Zabiegi agrotechniczne – poprawiające warunki wzrostu i odporność sadzonek.
Selektywne środki chemiczne – stosowane z rozwagą i tylko w razie konieczności.
Nowoczesne technologie – drony do monitorowania stanu upraw, aplikacje do analizy zagrożeń.

Leśnictwo może wiele zyskać, czerpiąc z doświadczeń rolników i ogrodników. Być może to właśnie naturalne preparaty mikrobiologiczne i cyfrowe narzędzia staną się przyszłością ochrony lasów.

Objawy uszkodzeń roślin przez larwy

Jak rozpoznać obecność larw guniaka czerwczyka? Objawy są dość charakterystyczne i łatwe do zauważenia:

Więdnięcie roślin – mimo odpowiedniego podlewania.
Żółknięcie liści – szczególnie w dolnych partiach rośliny.
Obumieranie całych roślin – w wyniku uszkodzenia systemu korzeniowego.
Uszkodzone trawniki – powierzchnia staje się nierówna, miejscami zniszczona.

Dlaczego tak się dzieje? Uszkodzone korzenie nie są w stanie pobierać wody ani składników odżywczych, co prowadzi do szybkiego pogorszenia kondycji roślin.

Czas reakcji ma kluczowe znaczenie. Im szybciej zareagujesz, tym większa szansa na uratowanie upraw. Warto sięgnąć po nowoczesne metody diagnostyczne:

Testy gleby – pozwalają wykryć obecność larw.
Pułapki feromonowe – monitorują aktywność dorosłych chrząszczy.
Aplikacje mobilne – pomagają w identyfikacji szkodników i planowaniu działań.

Połączenie biologii i technologii może być kluczem do skutecznej ochrony upraw. Może właśnie tam kryje się przyszłość?

Zwalczanie guniaka czerwczyka

Masz dość zniszczonego trawnika i podgryzionych korzeni? Guniak czerwczyk, choć niepozorny, potrafi wyrządzić poważne szkody w ogrodzie. Szczególnie groźne są jego larwy, które żerują w glebie, niszcząc systemy korzeniowe roślin. Na szczęście istnieją skuteczne sposoby, by się go pozbyć.

Najlepsze efekty przynosi podejście kompleksowe – łączące metody biologiczne, agrotechniczne oraz środki chemiczne i naturalne. Każdą z tych technik można dostosować do konkretnych warunków – zarówno w przydomowym ogrodzie, jak i na większych areałach.

Coraz więcej ogrodników i rolników decyduje się na zintegrowaną ochronę roślin. To strategia, która łączy różne metody w spójną, skuteczną i przyjazną dla środowiska całość. Nowoczesne technologie, takie jak czujniki monitorujące populację szkodników, już dziś wspierają tradycyjne rozwiązania – to nie przyszłość, to teraźniejszość.

Metody biologiczne

Biologiczne zwalczanie guniaka czerwczyka to skuteczna i bezpieczna alternatywa dla chemii. Wykorzystuje naturalnych wrogów szkodnika, nie zakłócając równowagi ekosystemu.

Najskuteczniejsze metody biologiczne to:

Nicienie entomopatogenne – np. Heterorhabditis bacteriophora, które wprowadzone do gleby atakują larwy guniaka. Działają szybko, skutecznie i bezpiecznie dla otoczenia.
Naturalni drapieżcy – ptaki, krety i nietoperze żywią się larwami, ograniczając ich populację w sposób naturalny.
Pasożytnicze błonkówki – np. Tiphia femorata, które składają jaja w ciele larw, skutecznie je eliminując.

Biologiczne metody wspierają bioróżnorodność i wpisują się w ideę zrównoważonego ogrodnictwa, dlatego warto je stosować jako pierwszą linię obrony.

Metody agrotechniczne

Agrotechnika to zestaw działań, które poprawiają kondycję gleby i roślin, a jednocześnie utrudniają rozwój szkodników. To doskonała alternatywa dla chemii, szczególnie w ogrodach ekologicznych.

Najważniejsze praktyki agrotechniczne to:

Regularne nawożenie – wzmacnia rośliny i poprawia strukturę gleby.
Częste koszenie trawnika – ogranicza miejsca rozwoju larw.
Spulchnianie gleby – utrudnia larwom przetrwanie i rozwój.
Rotacja upraw – dobrze zaplanowany płodozmian może ograniczyć występowanie szkodnika nawet o kilkadziesiąt procent.

Choć brzmi to niepozornie, regularne działania agrotechniczne przynoszą realne efekty i są podstawą skutecznej ochrony roślin.

Środki chemiczne i biologiczne

W sytuacjach kryzysowych, gdy populacja guniaka gwałtownie rośnie, konieczne może być sięgnięcie po środki chemiczne lub biologiczne. Ich zastosowanie powinno być jednak przemyślane i zintegrowane z innymi metodami.

Preparat	Rodzaj	Działanie
Mospilan 20 SP	Chemiczny	Działa kontaktowo i żołądkowo, skutecznie eliminuje dorosłe osobniki
P-Drakol	Biologiczny	Zawiera pożyteczne bakterie, które zwalczają larwy w glebie bez szkody dla środowiska

Coraz częściej środki te stosuje się w ramach zintegrowanej ochrony roślin, łącząc je z metodami biologicznymi i agrotechnicznymi. Taka strategia:

Zwiększa skuteczność działań
Zmniejsza ryzyko uodpornienia się szkodnika
Chroni środowisko naturalne

To dobry moment, by postawić na nowoczesne, ekologiczne rozwiązania, które łączą efektywność z troską o naturę.

Czy guniak czerwczyk jest groźny dla ludzi?

Choć jego nagłe pojawienie się – zwłaszcza w dużych grupach – może zaskoczyć, guniak czerwczyk nie stanowi żadnego zagrożenia dla człowieka. Najczęściej spotykany jest w czerwcu i lipcu, w okresie godowym. Może być uciążliwy, ale nie ma powodów do niepokoju – nie posiada aparatu gębowego zdolnego do ugryzienia. Jego obecność to jedynie drobna niedogodność, porównywalna do muchy krążącej wokół – letni gość, który szybko znika.

Czy guniak czerwczyk może ugryźć?

Nie, guniak czerwczyk nie gryzie – jego aparat gębowy nie jest przystosowany do przebijania skóry ani zadawania bólu. Nawet jeśli usiądzie Ci na dłoni, nie zrobi Ci żadnej krzywdy. Mimo że czasem pojawia się w dużych ilościach, nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ani codziennego komfortu.

Czy guniak czerwczyk zagraża zdrowiu?

Guniak czerwczyk jest całkowicie nieszkodliwy dla zdrowia. Nie przenosi chorób, nie wywołuje reakcji alergicznych i nie wchodzi w kontakt z człowiekiem w sposób, który mógłby prowadzić do problemów zdrowotnych. Jedyne, co może wywołać, to lekkie rozdrażnienie – szczególnie gdy pojawi się masowo w ogrodzie lub na tarasie. Nie ma żadnych ukrytych zagrożeń.

Spawdź także: Jakie gatunki chrząszczy występują w Polsce?

Kiedy pojawia się inwazja guniaka czerwczyka?

Największe skupiska guniaka czerwczyka pojawiają się latem, głównie w czerwcu i lipcu. W tym czasie dorosłe osobniki wychodzą z gleby, by odbyć loty godowe. W miejscach o lekkiej, piaszczystej glebie ich liczba może być naprawdę duża. Choć czasem wygląda to jak inwazja, jest to naturalne i krótkotrwałe zjawisko. Zanim się obejrzysz, znikają tak szybko, jak się pojawili.

Jak odróżnić guniaka od innych chrząszczy?

Aby rozpoznać guniaka czerwczyka wśród innych owadów, zwróć uwagę na kilka charakterystycznych cech:

Jasnobrązowe, lekko połyskujące ciało – odróżnia go od ciemniejszych chrząszczy.
Mniejszy rozmiar – jest wyraźnie mniejszy niż popularny chrabąszcz majowy.
Wachlarzowate czułki u samców – przypominają miniaturowe grzebienie i są jego znakiem rozpoznawczym.

To właśnie wachlarzowate czułki są najbardziej charakterystyczną cechą. Jeśli je zauważysz, możesz być niemal pewien, że patrzysz na guniaka czerwczyka.