Spichrzel surynamski

Jak wygląda Spichrzel Surynamski?

Spichrzel surynamski to pospolity i kosmopolityczny szkodnik. Zaliczany jest do rodziny zgniotkowatych.

Czym są zgniotkowate ? 

Zgniotkowate to rodzina owadów zaliczana do chrząszczy wielożernych. Zgniotkowate najliczniej występują  w krajach tropikalnych i subtropikalnych. Rodzina ta swoją nazwę wzięła od silnie spłaszczonego ciała. Istnieje około 1300 gatunków tych małych i smukłych chrzaszczy z których większość ma brunatne ubarwienie. Czułki zgniotkowatych są jedenastoczłonowe i mają maczugowaty kształt. Stopy zgniotkowatych są pięcioczłonowe. Pokrywy całkowicie pokrywają odwłok. Około 50 spośród gatunków zgniotkowatych występuje w środkowej Europie. Zgniotkowate żywią się zarówno pokarmem roślinnym jak i zwierzęcym.

Wygląd Spichrzela surynamskiego

Spichrzel surynamski jest brązowy. Ciało dorosłych chrząszczy Spichrzela surynamskiego ma od 2,5 do 3, 5 milimetrów długości. Jego ciało jest spłaszczone i pokryte drobnymi włoskami. Na przedpleczu Spichlerza surynamskiego znajdują się dwa wgłębienia z sześcioma ząbkami po każdej stronie. Pokrywy są drobne punktowane. Punkty na pokrywach Spichlerza surynamskiego układają się w dziewięć rzędów. Skrzydła są dobrze rozwinięte. Mimo to chrzaszcze Spichlerza surynamskiego nie latają.

Zwyczaje spichrzela surynamskiego

Spichrzel Surynamski ma silnie rozwinięty tigmotaktyzm. Tigmotaktyzm to silna tendencja do przebywania tylko w miejscach w których możliwe jest jednoczesne dotykanie powierzchni stroną grzbietową i brzuszną. Silnie rozwinięty tigmotaktyzm utrudnia zauważenie osobników spichrzela surynamskiego. Spichlerz surynamski często przebywa głęboko w pryzmach ziarna. Można  go znaleźć nawet w warstwach zboża znajdujących się na głębokości 5 metrów. Podrażnione osobniki spichrzela surynamskiego kurczą odnóża i udają martwe. Osobniki przewrócone na plecy odwracają się podpierając się czułkami.

Spichrzel surynamski to gatunek odporny na głodowanie. Bez jedzenia może przeżyć do 30 dni.

Rozwój Spichrzela surynamskiego

Osobniki dorosłe Spichrzela surynamskiego kopulują już po 2-3 dniach od wyjścia ze stadium poczwarki. Samice składają wydłużone, białawe i błyszczące jaja pojedyńczo lub niewielkimi, liczącego od trzech do siedmiu sztuk grupami. Jaja Spichlerza surynamskiego mają 0,2 na 0,8 milimetrów długości. Aby zapewnić swoim dzieciom dobry start w życiu samice przylepiają składane jaja do grudek pokarmu. Płodność Spichrzela surynamskiego uzależniona jest od rodzaju spożywanego pokarmu. Jeśli samice spożywają mąkę ich płodność wynosi przeciętnie 176 jaj, ale może wynieść nawet 280 jaj. Samice spożywające inne pokarmy nie są już tak płodne. Samice spożywające całe ziarna pszenicy składają przeciętnie 30 jaj, a samice spożywające mleko w proszku składają przeciętnie 16 jaj. Ilość jaj w znaczącym stopniu zależy od pokarmu z kolei czas ich rozwoju uzależniony jest od temperatury. Jaja mogą się rozwijać w temperaturze wynoszącej od 16 do 38 stopni celsjusza, ale ich rozwój jest najszybszy w wyższej temperaturze.

Przy temperaturze wynoszącej 18 stopni celsjusza trwa on 15 dni, a przy temperaturze wynoszącej od 28 do 32 stopni celsjusza okres rozwoju jaj skraca się do trzech dni. W niskiej temperaturze jaja giną przy czym im niższa temperatura tym giną szybciej. Dla przykładu jaja jednodniowe w temperaturze wynoszącej 5 stopni Celsjusza giną po 12 dniach, a w temperaturze wynoszącej 0 stopni Celsjusza giną już po 12 godzinach. Po wyjściu z jaja jednomilimetrowe larwy zaczynają intensywnie poszukiwać pokarmu. W trakcie swojego rozwoju linieją one od trzech do pięciu razy. Po pierwszym linieniu larwy zmieniaja swoją barwę na żółtobiałą, a na grzbiecie pojawia się ciemniejszy pasek, który na segmentach tułowiowych w części środkowej jest przerywany.

Długość rozwoju larw Spichrzela surynamskiego uzależniona jest od wielu czynników w tym między innymi od temperatury, wilgotności i jakości pokarmu. Idealne warunki do rozwoju larw zapewniające ich najszybszy wzrost to:

•      temperatura wynosząca 32 stopnie Celsjusza

•      wilgotność wynosząca 75 %

•      pokarm w postaci mąki i mielonych ziaren pszenicy

W takich warunkach rozwój larw trwa 14 dni.

Larwy Spichlerza surynamskiego rozwijające się w tej samej temperaturze i wilgotności, ale żywiące się orzeszkami ziemnymi rozwijają się 23 dni, a larwy Spichlerza surynamskiego żywiące się sproszkowanym mlekiem rozwijają się 28 dni.

Larwy Spichlerza surynamskiego mogą rozwijać się na nieuszkodzonym ziarnie. Minimalna temperatura w której mogą się rozwijać to 18 stopni Celsjusza. Kokon w którym rozwija się poczwarka Spichlerza surynamskiego budowany jest przez larwy Spichlerza surynamskiego z kału i pożywienia.

Spichrzel surynamski to szkodnik cechujący się wyjątkowo szybkim rozwojem. W optymalnych warunkach trwa on 23 dni. Oznacza to, że teoretycznie w optymalnych warunkach w ciągu zaledwie 4 miesięcy z jednej pary osobników Spichrzela surynamskiego może powstać 12 milionów osobników tego owada. Przy odpowiednich warunkach (temperatura pokojowa, odpowiedni pokarm) Spichrzel Surynamski żyje dwa lata.

Żerowanie Spichrzela surynamskiego

Spichrzel surynamski doskonale przystosował się do życia w magazynach. Często znaleźć można go również w domach do których trafia w produktach spożywczych w których żeruje. W Polsce i innych państwach o podobnym klimacie potrafi przetrwać zimę w nieogrzewanych pomieszczeniach.  Występuje na różnego rodzaju produktach bogatych w skrobie takich jak między innymi:

  • kasza
  • mąka
  • otręby
  • ziarno jęczmienia
  • ziarno pszenicy
  • nasiona
  • orzeszki ziemne

Spichlerz surynamski bez trudu przegryza opakowania produktów wykonane z papieru lub płótna.

Zwalczanie Spichrzela surynamskiego

Zwalczanie Spichrzela surynamskiego polega przede wszystkim na obniżeniu wilgotności i temperatury. Ze względu na wyjątkowo szybki rozwój Spichrzela surynamskiego w walce z tym owadem niezwykle ważna jest profilaktyka polegająca na regularnym monitoringu.

Spichrzel orzechowiec

Bliskim krewnym Spichrzela surynamskiego jest często występujący razem ze Spichrzelem surynamskim Spichrzel orzechowiec. Rozwój spichrzela orzechowca na mielonej pszenicy jest dłuższy niż rozwój Spichrzela surynamskiego. Trudne warunki wpływają na rozwój Spichrzela orzechowca w dużo większym stopniu niż w przypadku Spichrzela surynamskiego. Spichrzel orzechowiec jest mniej płodny i bardziej ciepłolubny niż Spichrzel surynamski. Śmiertelność jego larw przy niskiej temperaturze i wilgotności jest bardzo wysoka. Spichrzel orzechowiec zasiedla orzechy, kopre, produkty roślin oleistych i produkty skrobiowe. Do Polski trafia głównie z produktami importowanymi. Oczy Spichrzela orzechowca są większe niż oczy Spichrzela surynamskiego.